Η πρώτη τήρηση της “Ημέρας της Γυναίκας”, ονομάστηκε «Εθνική Ημέρα της Γυναίκας» και πραγματοποιήθηκε, στις 28 Φεβρουαρίου του 1909 στη Νέα Υόρκη. Εκεί διοργανώθηκε από το Σοσιαλιστικό Κόμμα της Αμερικής (SPA) μετά από εισήγηση της Τερίσα Μαλκίελ.
Παρόλα αυτά, η 8η Μαρτίου προτάθηκε από τη Διεθνή Διάσκεψη Γυναικών του 1910, ώστε να καθιερωθεί μια «Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας». Αφού οι γυναίκες κέρδισαν το δικαίωμα ψήφου στη Σοβιετική Ρωσία το 1917, η 8η Μαρτίου καθιερώθηκε ως εθνική αργία, εκεί. Την εποχή εκείνη εορταζόταν κατά κύριο λόγο από το σοσιαλιστικό κίνημα και τις κομμουνιστικές χώρες, μέχρι την υιοθέτησή της το 1975 από τα Ηνωμένα Έθνη.
Το 1913 οι Ρωσίδες όρισαν την πρώτη τους Διεθνή Ημέρα της Γυναίκας, το τελευταίο Σάββατο του Φεβρουαρίου. Παρόλο που υπήρξαν κάποιες απεργίες, πορείες και άλλες διαμαρτυρίες από γυναίκες και σε άλλες χώρες κατά τα έτη που προηγήθηκαν μέχρι το 1914, καμία από αυτές δεν συνέβη στις 8 Μαρτίου.
Το 1914, έλαβε χώρα η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας στις 8 Μαρτίου, ίσως, επειδή η ημέρα αυτή ήταν Κυριακή και έκτοτε πραγματοποιείται πάντα αυτήν την ημερομηνία, σε όλες τις χώρες.
Στις 8 Μαρτίου του 1917 (σύμφωνα με το Γρηγοριανό ημερολόγιο), στην Αγία Πετρούπολη, πρωτεύουσα της τότε Ρωσικής Αυτοκρατορίας, οι εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας διαδήλωσαν γεμίζοντας τους δρόμους της πόλης.
Αυτό σηματοδότησε την αρχή, της Ρωσικής Επανάστασης.Οι γυναίκες στην Πετρούπολη έκαναν απεργία εκείνη την ημέρα για το “Ψωμί και την Ειρήνη”, απαιτώντας το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, τον τερματισμό των ελλείψεων τροφίμων και το τέλος του τσαρισμού.
Ο Λέων Τρότσκυ έγραψε ότι η 23η Φεβρουαρίου (8 Μαρτίου) ήταν η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας και υπήρξαν συναντήσεις και δρώμενα. Όμως δεν φανταζόμασταν ότι αυτή η «Ημέρα της Γυναίκας» θα κήρυττε την έναρξη της επανάστασης. Έγιναν επαναστατικές ενέργειες, χωρίς συγκεκριμένη ημερομηνία. Το πρωινό, παρά τις διαταγές που είχαν λάβει οι εργάτριες των κλωστοϋφαντουργίων, εγκατέλειψαν τη δουλειά τους στα διάφορα εργοστάσια και έστειλαν αντιπροσώπους, για να ζητήσουν υποστήριξη για την απεργία.
Η απεργία τελικά, έγινε μαζική. Επτά ημέρες αργότερα, ο Νικόλαος Β΄ της Ρωσίας παραιτήθηκε και η προσωρινή κυβέρνηση χορήγησε στις γυναίκες, δικαίωμα ψήφου.
Ηλεκτρονική Εφημερίδα
